Βλάχικη Κουζίνα

Tα προχειρα φαγητά και οι συνήθειες του Βλάχου Τζομπάνου

Απόσπασμα απο το βιβλίο  του Δημ. Α. Αλεξίου Η Λίπιντζα Ασπροποτάμου, Πολιτιστικός σύλλογος Ανθούσης, 1998.  Σελίδα 60

Στο θέμα της διατροφής είχε εφαρμογή το αποστολικό " Ο έν τω ναώ εργαζόμενος εκ του ναού εσθιέτω". Ετσι, το κοπάδι ήταν ο τροφοδότης του και πρόχειρο φαγητό το βραστόγαλο τη στιγμή που άρμεγαν τα πρόβατα. Βασική τροφή που την κουβάλαγε μαζί του ήταν το γαλοτύρι που η ποσότητα του δεν ξεπερνούσε τις τεις με τέσσερις οκάδες. Η παρασκευή του ήταν απλή. Σ ένα γαλοτόμαρο έβαζαν στην αρχή  λίγο γιαούρτι και στη συνέχεια γάλα βρασμένο και κρυωμένο. Για να έχουν τροφή και την εποχή που στέρφευαν τα πρόβατα, έβαζαν σ ενα τομάρι ξυρισμένο, πλυμμένο και στεγνωμένο γάλα βρασμένο αυγουστιάτικο  που ήταν παχύ και το τοποθετούσαν σ ένα δροσερό απόσκιο μέρος  ή σε σπηλιά για συντήρηση.  Απο τους πόρους του τομαριού έβγαινε το νερό  και το περιεχόμενο του, που ήταν περίπου σαράντα οκάδες, γινόταν πηχτό. Αυτό το φαγώσινο ήταν η νόστιμη και ορεκτική στριγγλιάτα.  Στην ερώτηση τι έχει ο τζομπάνος στον τορβά του, η απάντηση είναι τι άλλο απο ψωμί και τυρί. Κρέας αραιά και που έτρωγε. Συνήθως τις μεγάλες γιορτές  ή κάποιο πρόβατο τραυματισμένο. Πάντως παρόλο που δε μπορούσε να πάει στην  εκκλησία Κυριακές και γιορτές, όπως όλος ο κσόμος, είχε ανεπτυγμένο το θρησκευτικό του αίσθημα. Δεν αρταίνονταν τις νηστισιμες μέρες παρόλο που ο πειρασμός ήταν μεγάλος, αφού τα αρτυμένα φαγητά ταχε σιμά του. Ετρωγε Σαρακοστιανά ελιές, ντομάτες, σκόρδα, νάνες και τσουκνίδες βραστές, χωρίς λάδι, σπάνιο είδος εκείνη την εποχή. Βαθιά μέσα του είχε τη πίστη ότι η νηστεία κάνει καλό λιγότερο στον εαυτό του και περισσότερο στα ζωντανά.